“Mijn ogen speurden de nachtelijke onderwaterwereld af die zich in het licht van onze lampen openbaarde. Tussen de waterplanten, grote stukken puin en resten van bomen en takken ontdekte ik de eerste paling. Een tweede exemplaar volgde snel, gevolgd door een wolhandkrab en veel zoetwaterkreeft. Ik keek opzij en draaide mijn lamp in het rond. Het signaal werd alert beantwoord. De nachtduikcursist was netjes naast me blijven zwemmen en het was duidelijk dat haar duikvaardigheden flink waren verbeterd sinds de openwatercursus afgelopen lente. Ik tuurde even in de duisternis, buiten onze bubbel van licht. De donkerte, waarin van alles verstopt kon zitten, bezorgde me een unheimisch gevoel. Snel verkoos ik weer de verlichting van onze lampen en zette de speurtocht voort.
Ineens zag ik iets in een flits voorbij komen. Ik bracht mijn lichtstraal terug in de richting waar ik iets gezien meende te hebben. Bewegingsloos hangend in een kleine inham, verstopt tussen de waterplanten, keek een grote kop in onze richting. Ik stootte mijn cursist aan en wees in de richting van het beest. Ze plaatste haar lichtbundel naast die van mij, maar het lichaam van de vis bleef verstopt achter zijn grote kop. Na kortstondig in het spotlicht te hebben gestaan, kwam het dier in beweging. Eerst draaide hij, waardoor zijn lange lichaam nu wel te zien was, daarna begon hij te zwemmen. Het leek er op dat de grote roofvis ons pad wilde doorkruisen, maar al snel begon hij een steeds scherpere bocht te beschrijven en zwom in onze richting . Vlak voor ons boog hij iets af en passeerde rakelings langs mijn linkerzij, waarna het beest in het donker verdween.
Het lichte oncomfortabele gevoel begon weer op te spelen; nu wist ik zeker dat er iets verstopt zat in de duisternis. We keken beiden in de richting waar de jager heen gezwommen was en gebaarden naar elkaar dat we geen benul hadden waar hij was gebleven. Met onze ogen op het duister gericht zwommen we verder. Opeens voelde ik iets tussen mijn benen doorglijden. Ik keek onder me en stootte tegen iets aan dat snel vooruit schoot. De meter van mijn manometer begon zichtbaar terug te lopen, toen ik mij realiseerde dat er zojuist een grote roofvis tussen mijn benen door was gezwommen.
Het prachtige en indrukwekkende beest zou die nachtduik nog zo’n twintig minuten bij ons blijven, steeds maar weer zwemmend in het licht van onze lampen, totdat hij een snoekduik nam, iets van de bodem greep en definitief verdween in de nacht.”
Artikel gaat verder na foto’s
Marcel Thijs, DiveArt
Marcel Thijs was 5 in 1975. Jaws kwam uit en de fameuze poster met de vrouw die op het punt staat opgegeten te worden, intrigeerde hem. Hij mocht niet naar de film van zijn vader en dus ging zijn verbeelding aan het werk. Met een speelgoedjaws van zijn oma, die hij nog altijd heeft, speelde hij ‘Jaws-je’ en op papier tekende hij vele onderwateravonturen met duikers en haaien. Een ding was duidelijk: hij wilde later duiker worden én striptekenaar.
Verhaal in één plaatje
In 1998 ging hij daadwerkelijk duiken. Van sommige duiken maakt hij ‘graphic novels’, filmposters en affiches. Net als de kleuter van toen, intrigeren filmposters hem nog steeds. ‘Ze vertellen in één plaatje een verhaal en meestal is de poster spannender dan de film zelf. Dat is de sfeer die ik ook in mijn werk probeer te vinden. Ik werk zo’n idee eerst uit met potlood en daarna maak ik een versie in Oost-Indische-inkt. Vroeger kleurde ik die in met Air-brush, maar inmiddels gebruik ik Photoshop om in te kleuren. Photoshop heeft wel een nadeel, je origineel is altijd een print.’
Thijs is veel geïnspireerd door Undergroundtekenaars als Richard Corben, Robert Crumb en Simon Bisley. ‘Dit zijn grootheden in de stripwereld en ze zijn zo goed, dat je niet moet proberen ze na te doen. Dat lukt toch niet, maar hun werk motiveert wel om te blijven tekenen, vooral op momenten als het niet lukt of dat je het te druk hebt om te tekenen.’
‘Mijn droomtekening? Een echte Witte Haai heb ik nog steeds niet gezien. Eens hoop ik te duiken met de witte haai op een reis naar bijvoorbeeld Zuid-Afrika. Van die reis zou ik graag een graphic novel willen maken.’
Meer zien? www.diveart.nl
